Dilahirkan
di Mesir pada 1 Februari, 1985, Asmaa Mahfouz menjadi pemangkin yang
tidak mungkin kepada perubahan di negara yang telah termaktub dalam
pemerintahan diktator sejak sebelum dia dilahirkan.
Sebagai
pelajar Pentadbiran Perniagaan di Universiti Kaherah pada tahun 2008,
Asmaa terlibat dalam apa yang menjadi Pergerakan Belia pada 6 April
2008.
Sekumpulan
belia ini mula menyelaras usaha untuk mendapatkan sokongan seluruh
negara bagi mengadakan protes di El-Mahalla El-Kubra.
Satu
mogok umum yang bersatu di bawah tuntutan bagi maruah, keselamatan,
kebebasan, gaji yang saksama, pengangkutan, penjagaan kesihatan dan
pendidikan.
Susulan
protes 6 April, ramai blogger, wartawan bebas dan aktivis diganggu,
ditahan dan diculik oleh agen kerajaan dan polis berpakaian biasa.
Walaupun tindakan keras, usaha-usaha para belia telah berjaya kerana
mereka dapat menyediakan peguam dan perkhidmatan keselamatan untuk
melindungi peserta protes.
Asmaa
menjadikan acara ini sebagai titik perubahan dalam hidupnya. Beliau
berkata bahawa dia banyak belajar tentang rangkaian serta teknik
mengurus dan mengawal kebimbangan yang berkaitan dengan ptotes.
“As long
as you say there is no hope, then there will be no hope, but if you go
down and take a stance, then there will be hope.” – Asmaa Mahfouz
Kumpulan
pemimpin belia seperti Ahmed Maher, Mohammed Adel, dan Asmaa Mahfouz
terus meningkatkan pengetahuan tentang aktivisme dan perhimpunan aman.
Mereka juga menggunakan masa ini memupuk hubungan sosial mereka dan
menganjurkan demonstrasi kecil. Belia menggunakan blog dan laman sosial
seperti Twitter dan Facebook untuk memudahkan perbincangan, perbahasan,
pendidikan dan pengurusan.
Pada
bulan Januari tahun 2011, Asmaa dan rangkaian kawan-kawan telah mendapat
cetusan ilham untuk mendapatkan perubahan dalam sistem pemerintahan
Mesir apabilaWarga Republik Tunisia, telah berjaya menjatuhan diktator
yang telah memerintah selama 23 tahun di negara mereka melalui satu
siri demonstrasi jalanan secara aman.
Memandangkan
Mesir dan Tunisia mengalami masalah yang sama iaitu rejim diktator,
orang ramai di Mesir juga memasang cita-cita untuk menjatuhkan rejim
diktator mereka pula. Walau bagaimanapun, di negara di mana anggaran
18.000 aktivis telah dipenjarakan dan adalah menyalahi undang-undang
untuk berkumpul dalam kumpulan lebih besar daripada lima orang tanpa
kelulusan kerajaan, orang Mesir mempunyai halangan utama yang lebih
besar iaitu ketakutan dalam diri rakyatnya.
Takut
kerajaan, takut penculikan, takut gangguan dan penderaan. Kebimbangan
ini telah berjaya mengekalkan kuasa rejim selama tiga dekad. Perasaan
takut inilah yang menyebabkan bu bapa Asmaa tidak bersetuju dengan usaha
beliau untuk mencetuskan perubahan. Kebimbangan ini juga menyebabkan
ramai aktivis menggunakan nama anonymous di laman web untuk mengelakkan
dikenal pasti dan ditangkap.
Namun
segalanya berubah pada January 18th, 2011 apabila Asmaa Mahfouz
memutuskan untuk mengatasi kebimbangannya dan meminta orang lain untuk
menyertai beliau dalam protes. Beliau memuat naik video dirinya dalam
talian memaparkan dirinya bercakap di hadapan kamera. Dengan berani
beliau memperkenalkan dirinya dan menyeru orang lain untuk menyertai
beliau dalam protes di Tahrir Square pada 25 Januari.
“I, a
girl, am going down to Tahrir Square, and I will stand alone. And I’ll
hold up a banner.” “I wrote that whoever is worried about this country
should come with me, and that anyone who is worried about me or thinks
that I am mentally ill should come in order to protect me.”- Asmaa
Mahfouz
Videonya
telah dikongsi secara meluas di Facebook, blog dan telefon bimbit,
keberanian mesej beliau dan telah berjaya menaikkan semangat dan menjadi
inspirasi di seluruh negara. Asmaa dan yang lain mula mengedarkan
risalah, membuat lebih banyak video untuk menggalakkan orang lain untuk
turut hadir pada 25 Januari.
Pergerakan
Pemuda itu hanya menjangkakan kehadiran beberapa ribu, tetapi lebih
daripada satu juta orang Mesir muncul. Sokongan terus-menerus datang
daripada seluruh pelosk Mesir. Berjuta-juta orang terus menuju ke
Kaherah dalam tempoh dua minggu untuk menyertai protes.Segenap lapisan
masyarakat Mesir turut kelihatan dalam protes tanpa mengira usia, agama
dan kelas sosio ekonomi, mereka bersatu untuk tujuan yang sama.
Pihak
polis anti rusuhan menggunakan setiap kaedah yang ada untuk menghentikan
demonstrasi tetapi telah ditenggelami oleh jumlah rakyat jelata yang
besar. Secara keseluruhannya, penunjuk perasaan kekal komited kepada
protes aman walaupun berlaku penyalahgunaan kuasa oleh pihak polis.
“All
Egyptians, not only the protestors, have broken through the fear
barrier, therefore I expect only one outcome – protests will continue
until Mubarak steps down from power.” – Asmaa Mahfouz
Menjelang
11 Februari Presiden Mumbarak akhirnya meletak jawatan dan rundingan
untuk kerajaan baru bermula.Peletakan jawatannya mengingatkan masyatakat
Mesir bahawa kuasa dalam demokrasi adalah milik rakyat.
No comments:
Post a Comment